Veiligheid in Iran

Over de veiligheid in Iran wil ik echt iets kwijt. Het eerste dat ik kwijt wil is dat ik me in geen enkele grootstad van Europa zo veilig voel als hier.
Voorval :
Toen we gisteren op de hoek van de straat uit de taxi stapten ben ik door een slordigheid van mezelf mijn gsm verloren, deze lag op mijn schoot en bij het uitstappen moet hij op de grond gevallen zijn. Pas bij ons gastgezin merkte ik het verlies.
Mijn gastgezin zei meteen, je hoeft niets te vrezen niemand is hier ooit iets verloren. Mijn westerse gedachte zei : hoe kun je zo naief zijn ? Meteen belde ik het thuisfront op om de lijn te laten blokkeren. (stel dat ze van hieruit op mijn rekening bellen !) Het gastgezin verdedigde zich dat zal zeker niet gebeuren, hier doet niemand zoiets ! Toch maar het zekere voor het onzekere dacht ik.
Na een twintigtal minuten rinkelde hier de telefoon. Hoe ze het klaargespeeld hadden weet ik niet, hier lezen ze enkel Perzish schrift. Op goed geluk hadden ze het laatst gekozen nummer op de herhaaltoets ingedrukt : het nummer van mijn gastgezin.
We konden de telefoon gaan afhalen in een wijk hier in de buurt. Samen met mijn gastheer zijn we daar het verloren voorwerp gaan ophalen. Via mijn gastheer bleef ik maar aandringen of ik de vinder iets kon aanbieden. De vinder bleef heftig met zijn hoofd neen schudden. U bent onze gast in Iran, en ikzelf heb het geluk dat ik iets voor je kan doen.