Feest van de Iman

Vandaag verdelen we ons dag in drie delen zoals de echte Iraniers. Met andere woorden 's morgens vroeg op stap gaan, in de namiddag rusten en 's avonds opnieuw stappen.

Met een lege maag brengt Elisa ons via mooie landelijke wegen naar een vuurtempel, die zoals steeds op een berg gebouwd staat. "Zien jullie het zitten dames deze zware klim ?", vraagt Elisa. Beiden denken neen. Gewapend met een fles water wagen we ons toch aan de zware klim. Met de nodige stops halen we fier de top. Het uitzicht is prachtig. Na de afdaling volgt de beloning : Elisa rijdt met ons naar een lager gelegen riviertje, tussen de bomen wordt het tapijt opengerold en we genieten van een stevig ontbijt.

Vanavond is het feest en dit in heel Iran ter gelegenheid van een verjaardagsfeest van een Iman.

Alle huizen worden met, naar onze normen, met kerstverlichting versierd. De muziek klinkt op volle toeren in de straten.

Overal wordt er soep, gevulde broodjes, limonade, taartjes, ijsjes en allerlei zoetigheden uitgedeeld.

De straten waar wij aan het feest deelnemen zijn zeker geen toeristen gewend. Welkom, vanwaar zijn julie? Jullie zijn onze gasten klinkt als een echo in onze oren. In plastieken potten delen ze liters dikke soep uit met de nodige lepels erbij. Heftig schudden we met ons hoofd : neen dank u wel, maar er is geen ontkomen aan. Na de broodjes die we al verorberd hadden was die soep er toch echt te veel aan . Ijsjes en wat zoetigheden, dat kon er nog net bij. Iedereen wil met ons op de foto. De sfeer was geweldig.

De mensen lopen hier met volle zakken en potten en pannen met gekregen lekkernijen. Dit soort feesten worden 12 maal per jaar gevierd. Voor ons is het de tweede keer dat we dit meemaken. De eerste keer was bij onze aankomst te Teheran.

Wie betaalt dat allemaal? Via het belastingsgeld wordt er een fonds aangelegd voor dergelijke festiviteiten .